SOMPONG 1983 - 1988
2 - 30 October 2004
|
|
The Exhibition Of Painting By
Name : |
Sompong Sarasap |
Born : |
June 19, 1961 in Chiangrai THAILAND |
|
Srinakarinwirot University |
Address : |
29 Moo11 T.Jommorkkaew, A.maelao Chaingrai 57250 Thailand 50200 |
Tel : |
66-5366-6565 , 083-152-6021 |
Awards |
|
1989 : |
3rd Prize’ 13th Bualuang Exhibition of Painting |
1990 : |
2nd Prize’ 14th Bualuang Exhibition of Painting |
1991 : |
3rd Prize’ 37th National Exhibition of Art |
|
เมื่ออายุ 40 ปี,พ.ศ.2544 ผมได้ทบทวนถึงสิ่งต่างๆที่ผ่านมาตั้งแต่เริ่มทำงานศิลปะ 20 กว่าปี
|
ที่วงการศิลปกรรมและสังคมไทยได้เปลี่ยนแปลงไปมากมายเช่นกันกับผลงานศิลปกรรมของผม |
ที่เปลี่ยนแปลงไปหลายชุดหลายสมัยจากอิทธิพลทางความคิดของขบวนการนักศึกษา, |
ประชาชน14 ตุลาคม 2516 ผ่านยุคเศรษฐกิจเฟื่องฟูและล่มสลายสุ่ยุคฟื้นฟูสังคมเศรษฐกิจ |
และประชาธิปไตย ในรัฐธรรมนูญฉบับใหม่จนปัจจุบันดลกาภิวัฒน์,โลกไร้พรมแดนติดต่อสื่อ |
สารกันไปมารวดเร็วปัจจุบันที่วงการศิลปกรรมเป็นอะไรก็ได้เช่นกันกับสถานที่จัดแสดงไร้รูป |
แบบไร้หลักการตายตัว |
กระแสบริโภคนิยมในปัจจุบันทำให้ผมสับสน ต้องหยุดคิดพิจารณาตัวเอง
|
ผมไดลับไปอ่านบันทึกที่ทำไว้ควบคู่กับการสร้างสรรตืศิลปกรรมจากอดีตเริ่มแต่ปีที่ผมมั่นใจ |
นำผลงานศิลปกรรมออกแสดงครั้งแรกปี 2526 |
ความมุ่งมั่นจริงจังและเปี่ยมศรัทธายังคงประทับใจ |
คล้ายเหตุการณ์เพิ่งจะผ่านพ้นสิ่งนี้ยังคงเป็นความจริงที่สำคัญยิ่งสำหรับผมการได้กลับ |
ไปรื้อดูภาพผลงานความคิดในแต่ละช่วง,แต่ละชุด ทำให้ผมมองเห็นความฝันเห็นตัวตน , |
ผู้คนและสังคม |
เศรษฐกิจ,การเมืองและสังคมไม่เคยห่างจากศิลปินและวงการศิลปกรรมได้เลย |
สิ่งเหล่านี้เป็นสถานที่ เป็นแรงบันดาลใจเป้นโรงละครเป็นหอศิลป์ใหญ่ให้เราต่างร่วมเล่น |
แสดงต่อกันอยู่ตลอดเวลานักการเมืองคงมองเห็นสังคมเป็นรัฐสภา,นักธุรกิจ |
คงมองเห็นเป็นตลาดการค้า,นักศึษามองเห็นเป็นโรงเรียน,วิทยาลัย...ฯลฯ... |
ไม่แปลกที่วันนี้ผมจะมองโลกเป็นหอศิลป์สถานที่จัดแสดงผลงานศิลปกรรมของตนคือ |
หน้ากระดาษในหนังสือ |
โลกาภิวัฒน์ปัจจุบันอาจทำลายวิถีวัฒนธรรมดั้งเดิมทุกสิ่ง,ทุกชาติโลกาภิวัฒน์ |
เตือนให้มนุษย์กลับไปมองดูตน ถึงสิ่งต่างๆรวมถึงธรรมชาติ,สิ่งแวดล้อม ได้รุ้เท่าทัน |
ดูแลรักษามจัดการอดีตเป็นประสบการณ์ ทำให้เกิดความคิดได้ มองเห็นแล้วแสดงออก |
ศิลปินในวันนี้จะต้องทำวันนี้ของตนเป็นรากฐานแก่ตนในวันพรุ้งนี้ เพราะนอกเหนือ |
จากความงาม,ความคิดในรูปลักษณ์ศิลปกรรมแห่งยุคสมัยศิลปกรรมที่แท้ยังได้ทำ |
หน้าที่ของมันเป็นภาพบันทึกทางประวัติศาสตร์ที่สมบูรณ์เป็นบันทึกสังคม |
จากการมองเห็นความจริงความงามของศิลปินต่อแรงปราถนา ,ศรัทธาเพื่อให้สิ่งนั้น |
สัมฤิทธ์ผลตรงกับความพึงพอใจโดยไม่หวังอามิสสินจ้างใดๆ |
ผลงานศิลปกรรมและบันทึกปี 2526 -2531ของผมเป็นตัวอย่างหนึ่งที่บอก |
เล่าเรื่องราวเหล่านั้นสำหรับผมเองสิ่งเหล่านี้ยังคงมีชีวิตเป็นความจริงและไม่เคยเก่า |
|
เชียงราย |
29 สิงหาคม 254 |
|
|
When i was 40 years,2001 i underwent a seri -ous revision of all my past art experience |
of the last 20 My art aiso proceeded through changes beginning on 14 Oct. |
1973.the political idealism of student andpublic protest,from economic prosprity to |
bank ruptcy to the period of social economic resuscitation, democracy and the new |
constratution. Now glovalization signifies speedy communiction, in art on so-the |
world at forgotten the aefthetic realm. Art is all and there are no fixed rullese in the |
plact where exhibits reside. |
The consumerism of today bewilders me. I must consider myself |
,resding my document starting from the year that l had my first exhibition in 1983, |
full of certainty and belief in art -even now this leaves the impression on that it was |
only yesterday,deci sively important for me-the beginning,the background,the |
confirma tion of my weltanschauung. |
Coming back to look at my old work and ideal,each series |
reminds me of the dream,myself,people and society. Economic,political and |
social questions are never far from the artist.They are the place, the |
inspiration,the stage and per formance hall,the big museum for us,always |
interactive factors.Politicians still look at the social issues in the theatre of |
the parliament.Businessmen still look at market issues. Student still look at |
the school,college issues.lt's not odd that today l look at the world as if l |
were an art museum,the place to show the ert is paper in the |
book.Globalization now may destoy native culture,everything,every country.lt |
cautions humanity to look back and consider the total,the native and |
environment in cluded.We have to know , to take care,and manage our past |
experi ence which makes for incipient,vision,exhibition.Now the artist must |
act in order to create himself for tomorrow. More the beauty and concept in |
the aesthetic from the contemporary period,real art aiso has a duty to make a mark |
on histoy.The artist must note the social and real beauty of his desire, |
faith to follow his path , not burdened by the need to have a commission. |
My paintings and notes of 1983-1988 are examples of tales that |
there are still alive , authentic and never antiquated. |
| |
Chiang Rai |
August 29,2004 |
|
|
|
|
1. เข็มกลัดกับกระดาษสีขาว 1/ |
Safety pin with white paper1 |
Water colour,pencil on paper ,78 X 110 cm. |
1985 |
|
2.เข็มกลัดกับกระดาษสีขาว 2 / |
Safety pin with white paper 2 |
Water colour,pencil on paper ,78 X 110 cm. |
1985 |
|
3. เข็มกลัดกับกระดาษสีขาว / |
Safety pin withwhite paper |
Oil on canvas ,155 X 125 cm. |
1985 |
|
|
|
|
4. เข็มกลัดกับกระดาษสีแดง / |
Safety pin with Red paper1 |
Water colour,pencil on paper ,78 X 110 cm. |
1984 |
|
5.เข็มกลัดกับกระดาษสีเหลือง / |
Safety pin with yellow paper |
Water colour,pencil on paper ,78 X 110 cm. |
1984 |
|
6. พวงมาลัย / Wreath |
Oil on canvas ,110 X 80 cm. |
1984 |
|
|
